طراحی پارامتریک در بازسازی محل برگزاری رویدادهای مد

 

در این پروژه درخواست کارفرما بازسازی نمای یک ساختمان تجاری در یکی از پارکهای صنعتی مد در “چینگدائو” (Qingdao بندری در شرق چین) بود. مکان پروژه در یک جاده نسبتا دور از دریا واقع شده است و در واقع مشرف به ساحل می باشد. نمای جدید به دنبال ایجاد ارتباط عمیق تر بین هتل در یک سمت پارک و ساختمان اداری در سمت دیگر آن از طریق طراحی پارامتریک است. این محل قرار است در طول سال ها میزبان بسیاری از رویدادهای صنعت مد و لباس باشد و کارکردهای مختلف از جمله تولید محتوای مربوط به این صنعت را به جامعه محلی ارائه دهد.

 

 

معماران در این پروژه به دنبال ایجاد پیوندی بین عناصر ظاهراً نامرتبط مد، اقیانوس و تجارت بوده اند.

 پروژه از منظر شهری

علی رغم محدوده جغرافیایی پروژه، معماران تلاش کردند مشکل طراحی را از یک دید وسیع تر مشاهده کنند و به طراحی در مقیاس شهری نزدیک شوند. این پروژه با نمای باریک و طولانی ۱۵۰ متری (در یک طبقه ارتفاع)، اساساً مانند وسیله ارتباطی برای پیوند گره های شهری و مکانهای مختلف به هنگام برگزاری رویدادهای مد عمل می کند. به این ترتیب به جای بهترکردن عملکردهای تجاری موجود در پارک، درخواست ها به طور قابل ملاحظه ای مبنی بر بالا بردن کیفیت تجربه پیاده روی در پارک بود.

 

نمای اصلی قبل از بازسازی یک دیوار رنگ شده نسبتا نامتعارف بود. معماران معتقد بودند که نه تنها باید جذابیت بصری بهتری را برای مشاغل محلی فراهم کنند بلکه باید سطح بالاتری از کسب یک تجربه هنری را نیز ارائه دهند تا از طریق آنها تعریف بهتری از رویدادهای مد صورت گیرد.

پروژه از منظر معماری

جزر و مد، جهت و نیروی باد دریا در این پروژه به طرق مختلفی به منصه ظهور می رسد. علاوه بر این، تغییر نور و آب و هوا و نیز تغییر امواج به شدت بر حال و هوای بازدید کنندگان پارک تأثیر می گذارد.

از آنجایی که مردم اغلب مسحور و عاشق این تغییرات بی پایان پدیده های طبیعی هستند، معماران تلاش کردند تعریف معمارانه ای از چنین احساساتی استخراج کنند و آن را در قالب یک اثر هنری به جای نمای معمولی پیشین جایگزین کنند.

 بخش طراحی پارامتریک پروژه

طبق گفته معماران، آنها در نظر داشتند که سطح مواج دریا را به صورت پنلهای پارامتریک ارایه دهند. سطح مواج حاصل از طراحی پارامتریک بعد از تجزیه و تحلیل به الگوهای هندسی متفاوتی طبقه بندی می شود. سپس در نما به صورت بخش هایی با ماهیت فراکتالی قرار میگیرد و این ماهیت فراکتالی توسط قوسهای خود متشابه تعریف می شود.

با انجام آزمایشات بسیار، معماران سایز و ضخامت مناسب پنلهای نما را به دست آوردند. آنها هم هزینه تولید پنلها در کل دیوار و هم شکل بصری مواج آنها را متعادل در نظر گرفتند.

گوشه های داخل و خارج ساختمان اصلی کاملاً با نماها یکپارچه اند. یعنی گوشه ها با دقت تقسیم شده اند تا پنلها بتوانند بر روی نما قرار بگیرند و یک سیستم واحد در این نمای پارامتریک ایجاد شود.

مد به عنوان پوسته دوم

از دیدگاه تحلیلی و مدرن، فصل مشترک دریا و شهر به عنوان شرایط محیطی در مقیاس معماری در نظر گرفته شد. براساس باز تعریف ترکیب های احتمالی مد و معماری طراحان پوسته دیگری ایجاد کردند که پوسته سطحی نیست بلکه دارای بُعد و عمق می باشد. نفوذپذیری این لوورها اجازه می دهد تا دیوارهای اصلی ساختمان و کارکردهای اساسی آن دیده شود.

رابطه بین این پوسته مواج پارامتریک و سازه یا دیوار پشت آن، رابطه بین پارچه (در صنعت مد) و بدن انسان را تداعی میکند. در نهایت این پروژه توانسته است همزمان با ایجاد بستر مناسب و مورد نظر بهره برداران به اهداف طراحی نیز پاسخ دهد.

مرجع:

https://www.archdaily.com/897516/verticle-tides-atelier-alter

مقالات مرتبط:

طولانی ترین دیوار پارامتریک جهان

معماری پارامتریک چیست؟

مترجم:

کاملیا کلانتری